İçinizdeki iyiye kulak verin
5 yıl öncesine kadar veganlık hakkında hiçbir bilgim yoktu.
Henüz lügatıma dahi girmemişti bu kelime.
Vejetaryenlik hakkında tek bildiğim ise;
“Ete alerjisi olan kişiler…”
Evet, alerjik bir hastalık olarak düşünüyordum vejetaryenliği.
İşin ahlâki kısmı hiç aklıma gelmedi bile,
Zaten gelemezdi de!
Hayvanları yememek neden etik değerler ile çelişsindi ki?!
Onlar bizim için yaratılmamış mıydı?
Gökten koç indirmemiş miydi Allah?
Eşref-i mahlukât değil miydik bizler?
Hem bir inek veya bir koyun kesilirken acı çekmezdi ki.
Teslim olurlardı. Hem de büyük bir minnetle!
Onların bizim gibi acı çekmesi imkansızdı,
Hisleri olmayan birer “mal”dı onlar!
Bize hizmet için varlardı bu hayatta.
Kadınlar erkekler için,
Hayvanlarsa insanlar için…
Evet, tam olarak böyle öğretilmişti bana.
Cinsiyetçiliği aşmıştım evet,
Peki ya türcülük?
Hiç sorgulamadım bu durumu.
Tek derdim, devrim türküleri söylemekti.
İnsan dışındaki türler aklıma bile gelmedi.
Köleliğe lanet okurken, köleleştirdiğimiz inekleri göremeyecek kadar kapalıydı gözlerim.
Özgürlüğü sadece kendi türüm için savunurken
Ne kadar da tutarsızmışım oysa ki.
Anladım ki;
Devrim istiyorsam,
Önce kendi içimde devrim yapacaktım.
Tesadüfen gördüğüm bir cümleyi takip ettim,
Sonrasında hayvanların da bir özne olduğunu fark ettim.
Bizim için yaratılmadıklarını,
Hissedebilen bireyler olduklarını.
Artık biliyordum,
ve bilmek sorumluluk almayı gerektirirdi.
Tutarlı davranmalıydım artık.
Özgürlük istiyorsam;
Önce özgürleştirmeyi bilecektim.
Barışı savunuyorken,
Şiddetten beslenmeyecektim.
Bir sabah karar verdim,
Vegan oldum.
Bu hiç zor olmadı.
Yaşamak için birini öldürmeme gerek yoktu.
Ben vegan büyütülmedim!
27 yıl boyunca hayvanları zevkle yedim,
Sömürdüm. Evet büyük bir zevkle!
Şunu belirtmeliyim ki,
Vegan olduktan sonra tek pişmanlığım;
Vegan olmadığım yıllar…
Neden daha erken uyanmadım ki,
Ah, neden daha önce hiç sorgulamadım ki?!
Kimse bana veganlıktan bahsetmedi.
Bahsetseydiler, daha önce vegan olurdum.
Siz şanslısınız;
Size veganlıktan bahsediyorum şu an.
Bunu değerlendirin!
İçinizdeki iyiye kulak verin.
Kötü olduğunuza inanmıyorum.
İçinizde mutlaka iyilik ve şefkât var.
Onu dinleyin lütfen!
